Dit is het moedige nieuwe poesje van de buren, piepklein toen hij hier de eerste keer kwam piepen, ondertussen begint het nesthaar uit zijn vachtje te verdwijnen en zijn zijn ogen al groen geworden in plaats van babyblauw…
Waar we dachten dat hij langs geen kanten overeen ging komen met koning Ozzy, blijkt dat hij over meer dan voldoende emotionele intelligentie beschikt, om het hart van het Oz-dier helemaal te veroveren.
Hij is nu al zo ver dat Ozzy hem in zijn buurt laat slapen! Vanmiddag vond ik ze samen op een oud dekbed in de logeerkamer en gelukkig had ik mijn camera in de buurt om dat even vast te leggen…
Ik denk dat die kleine, onzen Ozzy ziet als een grote pleegbroer of zo. Hij wil er ook de hele tijd mee spelen, al vindt Ozzy dat niet altijd zo leuk. Maar zo gauw Ozzy met zijn poot slaat, gaat het kitten heel onderdanig doen, zodat Ozzy ziet dat hij geen bedreiging vormt.
Hij laat dat kitten zelfs mee-eten uit zijn schaaltje!
Filed under: Het leven zoals het is..., kattengekte |
Sandrissimo 
Ooooh ik smelt helemaal!!
oooh!! so cute!!
wat is dat toch met dat kattengedoe. Op elke blog wordt er tegenwoordig beschreven hoe lief,mooi of bijzonder “onze” kat wel is.
Tijd voor wat tegengewicht.
Weg met de katten, de voor hun plezier allesdodende verwende huisdieren die veel schade aan de fauna berokkenen. En dan hun baasjes die dit alles minimaliseren en vol adoratie naar deze beesten opkijken en denken dat dankzij hun lieve huisdier het huis muisvrij blijft.
Jaarlijks worden er in Belgie 150.000 katten afgemaakt door gebrek aan een passend baasje.
@Life is a dance en Beate – dat is zo’n raar beestje, dat kitten! Die floddert maximum 5 minuten per dag en loopt de hele tijd rond met de air van een veroveraar, gewoon van nikske bang! ’t Strafste is dat Ozzy dat allemaal tolereert…
@Duvel – ieder zijn voorkeur natuurlijk. Ik weet dat er teveel katten zijn, die van ons is ook komen aanlopen, een miezerig mager verloren kitten en wij hebben dat in huis genomen en nu is die kat een beetje deel van het gezin en het kind van mijn kinderen.
Alle katten die ik heb gehad, op één na, waren verloren beestjes. Katten die in mijn huis wonen, worden gesteriliseerd. Ik hou van katten, dat ze af en toe een muis vangen, neem ik erbij. Mensen jagen ook voor hun plezier, niet?
Zelfs een hond doet normaal niets aan zo’n kitten. Soms kunnen wij mensen een voorbeeld nemen aan de verdraagzaamheid van de dieren onderling (er zijn natuurlijk steeds uitzonderingen)
@Speedy – Ozzy is meestal niet echt een toonbeeld van verdraagzaamheid… Hij is zo anders met dit beestje, dat alle buren komen kijken!
Ohhhhhhhh schattig!
Mijn nichtje heeft zo een bolletje wol waarvoor ze een thuis zoekt… en ik dacht dat miss “W” dat nooit zou pikken, maar nu twijfel ik weer!!
Lief, hoor. En leuk dat het Oz-dier zo’n verdraagzaam specimen is. Ik heb het tussen mijn vier wollebollen wel es anders geweten…
Het diertje heeft zijn inburgeringstest met glans doorstaan 😉
Ik dacht spontaan “als daar maar geen kittens van komen…”, maar het blijken twee mannetjes te zijn, niet? Heel lief, hoor!
Groetjes,
@Blue – als ik erover nadenk, van alle katten die ik of mijn ouders al hebben gehad, is de integratie maar één keer fout gelopen. Die twee zijn toen nooit vriendjes geworden, maar er werd eigenlijk nooit gevochten of zo, alleen wat grommen en blazen als de ene wat dicht bij de andere kwam…
@Menck – dat is in kleine stapjes gegaan hoor, eerst wist Ozzy niet goed wat hij ermee aanmoest, maar die kleine houdt gewoon vol en komt zo elke keer een beetje dichter! Op het moment dat dat kitten merkt dat Ozzy boos wordt, duikt hij naar beneden en stelt zich onderdanig op…
@Annemie – zo kan je het wel stellen ja! 🙂
@Hilde – ’t zijn twee mannetjes en Ozzy is een “je-weet-wel-kater”, daar gaan nooit kittens van komen…
Duvel… kitten hebben? Ik heb er nog eentje op overschot.
De katten van mijn ouders zijn ook vondelingen, mijn zussen en ik hebben er ons dan over ontfermd. Het vrouwtje is gesteriliseerd en het mannetje gecastreerd, dus onze katten dragen ook niets bij aan de te grote kattenpopulatie.
Ik wou dat ik katten mocht houden op mij appartement, want ik mis de katten van thuis echt erg. Maar ja, het zal zijn voor als we zelf een huis hebben …
Prachtig gewoon ! Zelfs onze poezen, broer en zus, slapen niet meer samen … wat ik jammer vind. Lief hé.
Onze poezen zullen ook niet mee bijdragen tot de (te) grote kattenpopulatie : aan 6 maanden -> operatie. Dat heb ik met al mijn poezen gedaan. Er zijn altijd genoeg nestjes of vondelingen te, eh, vinden …
@Zapnimf – die kittens van Streep zijn ook wel superschattig!
@Lena – toen Ozzy besloot om hier te komen wonen, waren wij toch ook al een paar jaar “poesloos” en het was geweldig leuk om weer zo’n kattebeest in huis te hebben…
@Miche – de drie katten van mijn ma sliepen vaak allemaal samen op een hoopje, dat was zo schattig om te zien!
@ lena:
probeer dit eens!
http://www.garagetv.be/video-galerij/zowietje/Kattenlift.aspx