Met het vooruitzicht op een veranda, waar ik zomerbloeiers zonder schade de winter door kan helpen, ben ik me deze week een beetje te buiten gegaan aan surfinia’s, geraniums en fuchsia’s. Omdat de meeste planten nu meer dan 1 zomer kunnen meegaan, heb ik grotere exemplaren gekocht, zo van die grote (hang)potten waar je niet meer aan hoeft te doen, dan neerzetten en genieten van de kleurenpracht. Alleen spijtig dat de meest imposante, een pot vol surfinia’s in alle kleuren, maar één jaar mee zal gaan, want dat schijnt een éénjarige plant te zijn.
De eerste 2 toekomstige veranda-bewoners die hun intrede deden, waren een calamandine (een soort siermandarinekes) en een citroenboompje (inderdaad, van den Aldi). Die laatste staat nu onstuimig in bloei en de geur van de bloemen is onbeschrijflijk heerlijk! Hopelijk komen er van de tientallen bloemen een paar citroenen, want dat blijkt helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn… Enfin, de hommeltjes zijn er in elk geval gek op.
Fuchsia’s hoorden altijd al bij mijn favorieten en dit jaar heb ik echt wel 2 prachtexemplaren te pakken gekregen. Eentje van de soort die zo ongeveer model staat voor “de fuchsia”, je weet wel met die heel grote, roze/witte, dik gevulde bloemen en dan eentje in een roze/paarse combinatie, die bloemen zijn kleiner, maar o zo mooi!
In de garage stonden nog 2 metalen plantenstaanders te verstoffen en die kwamen perfect van pas voor de fuchsia’s. De andere potten staan verspreid over het terras en geven daar een instant vakantiegevoel.
Er wacht ook nog een klimhortensia op een plekje in de volle grond, maar omdat ik daar wat brute kracht voor nodig zal hebben, moet dat plantje geduld oefenen tot het weekend. Hopelijk slaat hij aan en kunnen we binnen een paar jaar genieten van prachtige witte bloemenschermen.
De enige andere klimplant in onze tuin, een paar jaar geleden geplant, heeft dit jaar niet al te veel schade van de winter ondervonden. Vorig jaar waren zowat alle ranken kapot en moest het plantje bijna helemaal opnieuw beginnen. Na wat zoekwerk op het internet, kwam ik erachter dat het om een campsis gaat en dat die vrij gevoelig zijn aan vorst. Hopelijk komen er dit jaar eens bloemen aan, want daarop heb ik al elke zomer tevergeefst gewacht…
Filed under: groene vingers, Het leven zoals het is..., Joepie!!, manie/fobie | 8 Comments »
Sandrissimo 