Mickey Monster

Met de verschillende voorbereidende werken die de laatste dagen uitgevoerd zijn en de plaatsing van de nieuwe/oude veranda, heb ik wel mijn werk. Maar die veranda is echt zalig en met de nieuwe tuinmeubelen die van ’t weekend toegevoegd zijn, is het plaatje helemaal perfect! Nooit gedacht dat die extra ruimte zo’n verschil zou maken.

Voor de rest zorgt ons Mickey-Monster nog altijd voor veel hilariteit. Zo ligt hij enthousiast in zijn kattenbak te rollen als die net ververst is…

… en doet hij een verdienstelijke poging om op Tokio Bill te lijken, als hij door de regen verrast wordt! 😉

Van regen gesproken, “durch den Monsoon” is een prachtig liedje, maar vanmorgen mocht die “Monsoon” toch een beetje minder. Al was het wel toepasselijk om dat liedje mee te zingen in de auto in de stromende regen. Dat is ook de enige plek waar ik naar mijn CD’s kan luisteren en net zo hard kan meezingen als ik wil, zonder de bedenkelijke blikken van mijn huisgenoten. Mijn stem is niet echt geschikt om te zingen en als ik het toch doe, is dat zo vals als een kat. Ik zing dus niet onder de douche, maar in mijn auto!

My Space

Ozzy heeft zijn plekje in de nieuwe (oude) veranda al veroverd, wie in “His Space” komt, wordt getrakteerd op tanden en klauwen! Wat vinden jullie trouwens van zijn medallion? Mickey was het zijne, een zilverkleurig hartje op een felrode achtergrond, spijtig genoeg al kwijt na amper 3 dagen…

Lief hé?

stillekes

Sorry dat het hier zo stillekes is, ik heb nog een stok of 4 om te beantwoorden en weer in cyberspace te smijten, als ik tenminste telkens nog iemand vind, die die stok nog niet op zijn donder gekregen heeft.

Er zijn massa’s dingen gebeurd om over te schrijven, maar ik kom er maar niet toe. ’t Is zo druk de laatste tijd, aannemers, offertes, vergelijken en moeilijke beslissingen nemen, de verbouwing komt nu echt wel dicht bij, na de zomer zou zowat alles er hier anders moeten uitzien.

De kinderen krijgen allebei een eigen kamer op zolder, dus moet er een trap komen in de hal boven en een douchekamer in een deel van één van de kleine slaapkamers, degene die ik nu als bureel gebruik.

Als dat allemaal klaar is gaat hier beneden zowat overal de vloer eruit en sneuvelen een paar muren. De badkamer wordt volledig vernieuwd, de keuken wordt een stuk groter en wordt deels verbonden met de living. Het overdekt terras wordt ook bij de living gevoegd en achter het huis komt een grote veranda (8 op 3).

Die veranda dat was een ongelooflijk geluk en een ongelooflijk toeval. Mijn ventje praatte met een collega over de verbouwplannen, bleek dat de ouders van die man hun veranda weg wilden doen, als we de kosten voor het afbreken en het vervoer (en het hier terug opbouwen natuurlijk) op ons namen, mochten we hem hebben! Toen we gingen kijken, bleek dat dat ding perfect zou passen achter ons huis, en met wat chance staat die veranda binnen 14 dagen op ons terras!

Daarom moet het terras nu gekuist worden natuurlijk, en raad eens wie dat mag doen… Dat was niet moeilijk hé, ikke natuurlijk, vandaag bijna de helft gedaan, met een hogedrukreiniger en dat speciaal ding dat je deze week in de Aldi kon kopen. Ik moet zeggen dat dat ongelooflijk goed werkt, mijn terras ziet er (voor een deel toch) uit alsof het gisteren gelegd is! Alleen is het weer een hoop werk natuurlijk…

Verder is er ons Kakkewietje, die eist ook nog altijd veel aandacht op, hij eet nu min of meer alleen, kan al een beetje vliegen en neemt graag een badje in zijn waterschaaltje. Hij spat dan heel zijn kooi onder en zo ongeveer een goeie vierkante meter rond die kooi natuurlijk.

Hij pikt ook zelf wormen uit zijn bakje, maar laat daar ongeveer de helft van lopen, waardoor ik bij het verschonen van dat kot, overal wormen vind! Gelukkig geraken er bijna geen uit het bakje op de bodem van zijn kooi…

Kakkewiet steelt de show!

Kakkewiet, de kleine merel, woont nog altijd bij ons, ondertussen niet meer in een kartonnen doos, maar in een tot vogelverblijf omgebouwde kooi om katten te transporteren, die ik van onze dierenarts mocht lenen. Hij is enorm gegroeid en heeft vooral veel pluimen gekregen.

Hij is ontzettend tam en wil de hele tijd komen flodderen! Dan komt hij op je schoot of op je hand zitten en als je hem streelt, zit hij met zijn oogjes dicht te genieten van de aandacht.

Hij eet nog altijd niet zelf, al hoeven we de meelwormen tenminste niet meer tot vanachter in zijn keel te duwen (toch niet als hij nog veel honger heeft). Er naar pikken vindt hij nog altijd te veel moeite.

Of dit echt wel een mereltje is, weten we ook niet helemaal zeker, want volgens “oudste zoon” zegt hij de hele tijd “tjiftjaf”, in plaats van “tjilp” of “piep”. Hij is niet bang van ons, hij is niet bang van de katten en hij gedraagt zich als een knuffelbeestje, wat moeten we daar nu mee doen?

Enfin, zolang hij gelukkig is, kan hij voorlopig bij ons blijven, als we zien dat hij naar vrijheid gaat verlangen, zullen we het risico moeten nemen om hem te laten gaan. Maar dat is nog niet aan de orde, want zoals ik al zei, wil hij nog altijd alleen maar eten, als hij gevoerd wordt en negeert hij het voer in zijn kooi…

Het zijn wel heel drukke dagen geweest. Voor de verjaardag van “jongste zoon” uit eten geweest (maandag), Ozzy kreeg eerder die dag een chip in zijn nek (vocht zo hard dat hij even platgespoten moest worden – weeral 15 euro bij de rekening), Mickey mocht dan ineens bij de dierenarts blijven (om zeker nuchter te zijn), is dinsdag “geholpen” en heeft meteen ook een chip gekregen. En daar allemaal bovenop is er nog de zotte Kakkewiet, die heel de dag om voedsel en aandacht fluit, roept en springt natuurlijk!

Don’t talk back to Darth Vader!

Don’t talk back to Darth Vader, cause he’ll get you!!  🙂

 

Maar dit is pas echt hilarisch!!:-)

Vooroordeel

Zo nu en dan kijk ik wel eens naar “Big medicine” op VijfTV en denk dan wel eens “Hoe kan iemand het zo ver laten komen?”, want je moet toch al een flinke eter zijn, om meer dan 200 kg lichaamsgewicht te verzamelen…  Tot ik besefte dat slanke mensen dat ook wel eens van mij zullen denken.  Ik heb immers zelf flink wat overgewicht.  Toch erger ik me te pletter aan mensen die denken dat je gewoon zwak bent en vinden dat je niet genoeg wilskracht hebt.  Als afvallen zo gemakkelijk was, zou toch niemand te zwaar zijn?  Maar dikke mensen zijn ondertussen het enige “politiek correcte” mikpunt voor spot in onze maatschappij…

Als je verslaafd bent aan sigaretten of drank, dan kan je ervoor zorgen dat je daar zo weinig mogelijk mee geconfronteerd wordt, je mijdt systematisch de plekken waar je in verleiding kan komen.  Eten moet je echter altijd blijven doen, ook als je moet afvallen.  Je wordt constant geconfronteerd met allerlei lekkers waar je niet aan mag komen.  Je moet naar de bakker om brood en je moet dan sterk genoeg zijn om geen zoetigheid te kopen.  Je loopt door de supermarkt en moet alle vette en zoete hapjes laten staan en alleen gezonde dingen meenemen.  Ik kan het ook niet totaal uit mijn huis weren, want mijn kinderen hebben geen gewichtsproblemen en ze alle snoep ontzeggen, zou er alleen voor zorgen dat dat snoep verleidelijker en later misschien toch nog problematisch zou worden.

De volgende ergernis : U vindt het misschien choquerend, maar ik sport niet graag, ik vind dat vervelend en saai en gezien mijn evenwicht en hand-oog-coördinatie niet geweldig zijn, ben ik ook echt nooit goed in sport.  Altijd de sukkel van de groep zijn, dat maakt het sporten er absoluut niet leuker op…  Stel je eens voor dat je zo’n 4 keer per week iets moet gaan doen dat je echt niet leuk vindt, in een omgeving van mensen die je bekijken als was je een buitenaard wezen, omdat je zo onhandig en absoluut niet afgetrimd bent, zou jij dat leuk vinden?

Kleding is ook al zo’n heikel thema.  Het is niet omdat ik systematisch weiger laagjeskleding te dragen en voor mezelf sexy kleren verkies, dat ik het leuk vind om zo beperkt te zijn in mijn kledingaankopen.  Ik val meestal net tussen de twee mogelijke suppliers in.  De grootste maat in confectiekleding is vaak net iets te klein voor mij, maar in de grote-maten-winkels kan ik ook niet altijd terecht, want de kleinste maat daar is vaak te groot… 

Waarom maken zoveel ketens speciale collecties voor hun klanten met een maatje meer?  Meestal zijn dat dan nog vormeloze stukken, die veel te lang zijn en waar je gewoon nooit mooi in kan zijn, ook niet met een maatje 38.  Waarom niet gewoon de collectie een paar maten laten doorlopen, er zijn toch kopers genoeg?  Gezien je in de solden vaak enkel de heel kleine maatjes vindt en de grotere maten doorgaans voordien al uitverkocht zijn, is er toch duidelijk een markt voor?

Ooit hoorde ik iemand zeggen “Als ik zo dik was, zou ik dat niet durven dragen hoor!”, al was het niet de bedoeling van die persoon, dat ik dat zou horen.  Waarom zouden mensen met een maatje meer, vormeloze oversized kleding moeten dragen?  Als de gevoelige oogjes van de dieetmaffia gaan tranen van een paar vetrolletjes of een bol buikje of wat cellulitis, dat ze dan wegkijken hé!  Mijn motto qua kleding is “als ze het in mijn maat maken, dan kan ik het dragen” en dat gaat zo snel nog niet veranderen.  Heel wat mannen vinden een maatje meer trouwens best wel wat hebben hoor en gelukkig heb ik er zo eentje thuis en hij is echt niet de enige!

Teveel mensen zijn zo enorm gefixeerd op uiterlijk, zij weten niet wat ze missen…

Eurosong for kids…

Was ik de enige die het groepje uit Bulgarije “bomb bomb Hollandia” hoorde zingen?

Zelfbeheersing?

Laatst legde iemand me het verschil tussen godsdienst en religie uit. Wie godsdienstig is, stelt zichzelf volledig in dienst van god en laat zich in alles leiden door diens woordvoerders op aarde. Iemand die religieus is, kan wel gelovig zijn, maar houdt toch zelf de regie over zijn leven.

Nu zijn godsdienst of religie, nooit echt aan mij besteed geweest. Zelfs als kind trok ik alles in twijfel. Ik ben iemand van de harde feiten, bewijs mij dat het waar is en ik zal het geloven, maar ik moet het met mijn eigen ogen kunnen zien.

Ik geloof wel in de kracht van het goede in de kosmos en dat je daarom een ander behandelt, zoals je zelf behandeld wilt worden. Ik geloof dat wie goed doet, goed ontmoet, maar dat dat geen zekerheden biedt in dit leven. Ik geloof dat je je lot in eigen handen moet nemen, al kan het toeval soms raar uit de hoek komen.

Ik heb respect voor wie gelooft en uit vrije wil alle aspecten van het geloof omhelst en de zelfbeheersing opbrengt, om zich aan de regels en beperkingen van zijn of haar geloof te houden. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die met hart en ziel geloven, daar moet je toch onzettend veel steun in vinden?

Wat ik echter verafschuw, zijn mensen die hun geloof, soms zelfs met geweld, aan anderen willen opdringen. Die te vuur en te zwaard hun godsdienstige regels boven de wet willen stellen en iedereen neerslaan die het aandurft, er een andere levensbeschouwing op na te houden.

Als je ervoor kiest je leven naar een geloof te schikken, moet je ook zelf de discipline opbrengen, om je aan de regels van dat geloof te houden. Het heeft toch geen zin om andere mensen te verbieden om bijvoorbeeld varkensvlees te eten, als dat tegen de regels van jouw levensbeschouwing is?

Je onthouden aan alcohol, is niet echt een prestatie in een omgeving waar er geen alcohol verkrijgbaar is. Je geest en je gebeden zuiver houden, is niet moeilijk als je alles wat je maar enigzins zou kunnen verleiden, gaat bedekken, verbieden en uitbannen. Enkel als je persoonlijk aan verleiding kan weerstaan, kan je met recht trots zijn op je zelfbeheersing!

Je bent zelf verantwoordelijk voor je gedrag en je levenbeschouwing heeft daar niks mee te maken.

Dilemma?

Stoken met hout (of houtsnippers) is zogenaamd “CO2-neutraal”, waarom maken de groenen dan zo’n zever over die nieuwe steenkoolcentrale? Voor zover ik weet, onstaat steenkool uit heeeeel oude bomen, die wreed onder druk gestaan hebben, voor wreed lange tijd. Dat is dan toch ook CO2-neutraal?

Of zie ik dat verkeerd? 😉