Meet Kakkewiet!

Ik denk dat onze Kakkewiet een mereljongske is, eentje dat wat overmoedig is geweest en het nest wat te vroeg verlaten heeft. De kinderen vonden hem (of haar) op het gazon en namen hem direct in bescherming. Voor de kattenhaters onder jullie, hij mankeert helemaal niks, dus Ozzy en Mickey hebben hem zeker niet te grazen genomen! (Ze hebben er zelfs niet eens veel intresse voor eigenlijk.)

De pieren die de zonen gevangen hadden, gingen er heel goed in en die kweek bleef maar open gaan… ’t Was wel efkes moeilijk om het voeren onder de knie te krijgen, je moet dat bijna in zijn keelgat duwen, zodat hij enkel maar moet slikken.

Na wat surfen werd het duidelijk dat Kakkewietje minstens tot maandag op ons aangewezen zal zijn, geen enkel vogelcentrum was bereikbaar, of het moest zijn voor echte noodgevallen.

Gezien het pierenvangen nogal veel tijd in beslag nam en dat beestje ongeveer constant wil eten, ben ik met mijn oudste zoon op zoek gegaan naar meelwormen. In de derde winkel was het prijs, een zakje vieze wriemelbeestje rijker, togen we weer naar huis.

Ze vallen wreed goed in de smaak moet ik zeggen, hij heeft volgens mij al 2 keer zijn lichaamsgewicht in die beesten binnengespeeld. Zijn naam kreeg hij omdat hij zo ongeveer even snel kan kakken, als dat hij kan eten…

Zij die de komende nachten gaan moeten opstaan om een klein vogelke eten te geven, groeten u!

😉

snel, sneller, snelst…

Dit vond ik wel een leuk clipje…  ’t Is leuk als je weet dat je de snelste bent!

🙂

Gebrek aan kleding?

 Zondagmorgen bij het ontbijt…

  • (jongste zoon) Mama, heb je al jeansbroeken gewassen?
  • (oudste zoon) Ja, want wij hebben geen enkele propere lange broek meer! 
  • (jongste zoon) Eigenlijk zouden we toch dringend eens moeten gaan shoppen, hé mama?
  • (ikke) Hoe kan dat nu, er zitten er toch maar een paar in de was?  Allez, ga het vuil goed maar halen boven, dan steek ik die broeken rap efkes in ’t machien.

Oudste zoon komt naar beneden met 3 jeansbroeken, in de was vind ik er nog een stuk of 3.  Een paar uur later geef ik de gewassen en gedroogde exemplaren aan jongste zoon mee naar boven, om weg te hangen.  Die laatste kleedt zich om voor de Chiro en komt naar beneden, getooid in één van de zeldzame exemplaren,  waar nog geen schade aan te zien is. 

Nu hou ik de broeken die zichtbare slijtage vertonen, net bij voor dat soort activiteiten, maar zo’n broeken hingen zogenaamd niet meer in hun kleerkast.

Ik naar boven en de kleerkast van de zonen uitgemest.  Achtien (18!) lange broeken vond ik daar, maar goed dat ik dat even controleerde.  Ze hadden er niet beter op gevonden dan hun broeken al gauw efkes in de kast te leggen, ipv de moeite te doen om elke broek even op een kapstokje te hangen.

Nadat jongste zoon met een iets meer gehavend exemplaar naar de Chiro vertrok, heb ik oudste zoon de broeken laten passen waarvan ik een vermoeden had, dat die misschien te klein konden zijn (beide zonen zijn momenteel ongeveer even groot, ondanks een leeftijdsverschil van 2 jaar).  Drie waren er effectief te klein, dus die liggen nu klaar om weg te geven.  Dat brengt het saldo aan lange broeken, die nog passen en die proper in de kast hangen, op 15…

Gezien kleren kopen met de zonen, een dure en vooral ultra-stresserende activiteit is, ben ik blij dat ik daar toch nog even aan kan ontsnappen!

Eurosong for kids…

Was ik de enige die het groepje uit Bulgarije “bomb bomb Hollandia” hoorde zingen?