Voorbij gevlogen

Vakanties zijn toch altijd echt wel wreed rap voorbij hé? Al het werk dat tijdens mijn verlof is blijven liggen, is ondertussen min of meer bijgewerkt, al heeft dat heel wat overuren gekost. Na werkdagen van 9 uren of meer, had ik niet veel goesting om deze laptop nog open te vouwen natuurlijk.

Vandaag moest ik normaal gezien niet werken, maar gezien er een meeting was, ben ik toch efkes naar ’t werk gereden. Die uren kan ik later compenseren en mijn kinderen zijn deze week bij mijn ex. Achteraf gezien had ik het voor geen goud willen missen, want een paar projectmanagers hebben, vanuit hun ivoren toren, een nieuwe procedure opgesteld, die wij binnenkort gaan moeten volgen en daar kregen we info over.

Was ik efkes blij dat ik erbij was, want ik heb in lange tijd niet meer zo gelachen als vandaag! Die projectmanagers hebben hoogst waarschijnlijk nog nooit met een klant gesproken (tenzij die klant een verwant of een vriend zou zijn natuurlijk) en zijn nog nooit “in the field” geweest, maar blijkbaar vonden ze dat ook absoluut niet nodig. Waarom zou je nu ook raad vragen aan de mensen die dagdagelijks met die materie bezig zijn? Wat weten die nu van processen en procedures?

Soit, we zullen wel zien wat er van dat onding overblijft, als we het eenmaal moeten toepassen…

Mijn vakantie was heerlijk, maar veel te rap voorbij. Het weer werkte niet echt mee, dat bleef maar regenen zeg! Enfin, van de nood een deugd gemaakt en samen met de kinderen TV gekeken en hééééél vééééél gelezen. Het eerste weekend hebben we een middag in Aken doorgebracht (daar was het trouwens prachtig weer!) en ik heb alweer een stapeltje boeken mee naar huis genomen. Onder andere eindelijk de Nederlandse vertaling van “De duivel draagt Prada” en “Gossip & Gucci” van Lauren Weisberger (daar moet je dan voor naar Duitsland rijden!) en een vervolg op mijn favoriet der favorieten, “Pride and Prejudice“!

“The Darcy’s give a ball” moest er natuurlijk eerst aan geloven. Wat dit vervolg nog leuker maakt, is dat ook personages uit andere romans, in dit verhaal opduiken, al is het dan doorgaans als figurant. Zover ik weet is er nog geen Nederlandse vertaling, maar zelfs in het Engels blijft dit heerlijk leesvoer!

Die Zeit lauft…

Wat gaat de tijd toch snel, ik ben alweer helemaal in de normale routine vervallen na 2 dagen…  Wel plezant dat we thuiskwamen in een proper huis, dankzij mijn superpoetsvrouw.  Voor de allereerste keer is alles volledig uitgepakt en zelfs grotendeels gewassen geraakt, één dag na thuiskomst.  Tot hiertoe was dat een karweitje dat ik altijd maar voor me uitschoof en het was zeker geen uitzondering als er, twee weken na thuiskomst, nog reiszakken half uitgepakt rondslingerden…  Enfin, zonder de afleiding van een berg huidhoudelijk werk, naast de berg uitpakwerk, ging het behoorlijk vlot!

Mijn gezondheid is min of meer in orde, er is alleen nog een beetje nazorg vereist.  Morgen of overmorgen even langs de huisarts voor controle en binnen 14 dagen nog eens, om te zien of de oorstop echt wel helemaal weg is.  Ik ben nog altijd verkouden, maar dat zal in de loop van de tijd ook wel verdwijnen zeker?

Onze Mickey is ongelooflijk gegroeid in de tijd dat we weg waren, zo heeft hij niet meer die triestige blik die zo kenmerkend is voor kleine poesjes.  Eigenlijk is hij nu een jonge kat, in plaats van een kitten.  Zijn ogen zijn niet meer blauw, maar rookgrijs met een kring van groen en een beetje blauw en bruin, maar hij heet nog altijd Mickey, al noemen we hem meestal Gremlin of Mickey-monster, zeker als hij alweer eens kattekwaad uithaalt.  De zonen zijn nogal gewonnen voor de schrijfwijze Mikki, want dat is cool en Mickey niet…

Mickey/Mikki is nog moeilijk binnen te houden, dus ben ik er gisteren mee langs de dierenarts geweest.  Hij is kerngezond, heeft een goed gewicht en is nu ingeënt tegen zowat alles waar je een kat tegen kan inenten.  Eind volgende week is de bescherming in orde en dan mag hij buiten spelen.  Binnen een maand nog een herhalingsinenting en over een maand of 3, wordt ie een “je-weet-wel-kater“.  Als hij dan onder zeil is, kan hij in een keer ook gechipt worden.  Onzen Ozzy moet ook nog gechipt worden, maar gezien die niet meer onder narcose moet voor ’t één of ’t ander, krijgt die gewoon een kalmeermiddel als hij moeilijk doet.  Er moet namelijk een stukje vacht weggeschoren worden om die chip met een naald onder de huid te brengen en katten laten dat zelden toe.

Oh ja, speciaal voor Annemie, de boeken die ik tijdens de vakantie kocht :

• everyone worth knowing – Lauren Weisberger (chicklit, schrijfster van “The Devil wears Prada”)
• Die Knebel von Mavelon – Steffi von Wolff (historische roman)
• Die Philosophin – Peter Prange (historische roman)
• The Illuminator – Brenda Rickman Vantrease (historische roman)
• The Guy not Taken – Jennifer Weiner (chicklit, schrijfster van “Goed in bed”, “In haar schoenen”, …

Tijdens mijn (zieken-)verlof gelezen :

• Cell – Stephen King (niet lezen vlak voor je gaat slapen…)
• Panic  – Jeff Abbot (spannende spionage-roman, niet zo mijn genre, maar deze is echt wel boeiend en aangenaam om te lezen.)
• The Devil Wears Prada – Lauren Weisberger (opnieuw)
• Een deel van “The Illuminator”.  Dat boek is moeilijk weg te leggen, het speelt in late 14de eeuw, toen elk boek nog met de hand (over)geschreven moest worden.  Die handschriften werden dan “verlicht” met miniatuurschilderijtjes, het werk van een “Illuminator”. 

Update

Te onthouden :

• Vertrek nooit, never, nie, jamais op reis zonder je documenten van de mutualiteit, het spaart je niet het lange wachten, maar je moet je tijdens die (in)activiteit tenminste geen zorgen maken, over de factuur van al die onderzoeken.  Dankzij het kaartje van Eurocross, werd alles netjes rechtstreeks aan de verzekering aangerekend, de vraag of een deel van die kosten terug aan mij gefactureerd zullen worden, is een zorg voor later.
• Kies een gastheer die betrokken is met je welzijn, iemand die een bevriend specialist opbelt en hem overtuigt één van zijn gasten toch nog in zjin overvolle schema te passen, zodat je niet nog eens eerst een paar uur op spoed mag wachten, om dan door een doodvermoeide assistent behandeld te worden.
• Als je denkt dat er misschien wel een stop in je oor zou kunnen zitten, ga dan voor je vertrek even langs bij de huisarts, lukt dat niet, zorg dan dat er geen water in je oren kan lopen in bad of zeker in het zwembad.
• Als je ongeveer een kwartier moet rijden om nieuwjaar te gaan vieren op een schip en er hangt sneeuw in de lucht, zet je sneeuwlaarzen dan toch maar in de auto, neem een zaklamp mee en zorg voor een stuk karton, een joga-matje of iets in die aard, zodat je niet in de sneeuw hoeft te knielen, om op weg naar je vakantiewoning de banden van sneeuwkettingen te voorzien, omdat je de laatste steile helling naar je vakantieverblijf niet op geraakt.
• Beter nog, leg die sneeuwkettingen thuis een keer of twee op de banden, zodat je weet wat je moet doen en waar je op moet letten.

Bijgeleerd :

• Dat spreekuur in het Duits gewoon “Sprechstunde” is.
• Dat een “zwembad-oor” een afschuwelijk pijnlijke aandoening is.
• Dat je best je voorraad serieuze pijnstillers (Brufen – Cataflam – …) meeneemt van thuis, want die heten hier allemaal anders en leg aan een Oostenrijkse neus-keel-oren-specialist maar eens uit, dat aspirine-varianten voor jou geen enkel effect hebben op de absurde pijn.
• Dat er Oostenrijkse specialisten zijn, die speciaal voor jou op zaterdag en zondag naar hun praktijk komen, omdat ze je van dichtbij willen opvolgen.  Een pak aangenamer dan in ’t weekend elke dag naar de NKO-kliniek in de volgende grote stad moeten rijden.
• Dat de mooiste bedelarmbanden die van Thomas Sabo Charm Club zijn, maar dat die dingen behoorlijk prijzig zijn.
• Dat sneeuw vaak makkelijker is om op te wandelen, dan de paden waar gestrooid is.  Die laatste veranderen namelijk in ijspistes als de temperatuur flink onder nul gaat.
• Dat -14° minder koud kan aanvoelen dan -2° en dat dan weer minder koud kan aanvoelen dan +1,5°.
• Dat ongeveer de helft  van je vakantie ziek zijn in weze goedkoop is, want die dagen neem je geen kabelliften en maak je geen boottochten of andere dure excursies.  Je gaat niet winkelen en omdat je ventje zo lief is om te koken, ga je niet uit eten.  Alhoewel, als je dat geld dan later spendeert aan een armband die je al heel je leven wilt hebben en een aantal bedeltjes die bij je passen, de situatie terug status quo is natuurlijk.
• Je het ene boek na het andere verslindt als je ’s nachts niet kan slapen, omdat de helft van je gezicht afschuwelijk veel pijn doet en je toch een beetje afleiding nodig hebt.  Zo raak je toch wat leesachterstand kwijt!
• Dat het perfect mogelijk is om ca 14 dagen niet aan of omtrent een laptop te komen en toch de blogwereld nauwelijks te missen, al heb ik hier nu weer een pak leesachterstand…   😉
• Dat je, ook al heb je haast geen pijn meer,  niet kan slapen als je net “Cell” van Stephen King uitgelezen hebt en je nooit meer met dezelfde ogen naar je Motorola-GSM kijkt!  (Ik denk dat de grootmeester van de horror flink gesponsord wordt door desbetreffend bedrijf…)
• Dat de solden in Oostenrijk al op 27/12 beginnen.

Verworven :

• Een prachtig skipak van Ulla Popken, spijtig genoeg niet in solden, maar zwart dus eindeloos te combineren met andere jassen.  De broek heb ik lekker ruim genomen, zodat ik ze gewoon over mijn jeans aan kan trekken.  Okay, ik ski wel niet, maar het komt ook van pas om je billen warm te houden als je gaat wandelen in de vrieskou en het zal toch ooit nog wel eens vriezen in de Ardennen zeker?  (Ik heb het toch al één keer kunnen aandoen, nadat ik genoeg hersteld was om weer naar buiten te gaan!)
• Een armband van Thomas Sabo met een aantal bedeltjes (schoendoos met schoentjes, ballerina’s, een BH’tje, een gelukzwijn, een ster, een handtas, een zonnebril en een edelweiss, het ijskristal was nergens meer te krijgen)
• Een stuk of 6 nieuwe romans in het Duits en het Engels, veel en veel goedkoper dan de Nederlandse vertalingen.
• Een “huispak” in zwart fluweel versierd met strass-steentjes. (Pas echt ziek geworden de dag nadat hier de solden begonnen, goeie timing niet?)
• Een stuk of wat bangelijk mooie bloesjes van de Gerry Weber shop.
• Een paar waanzinnig mooie beige sneeuwlaarsjes met veters (van Esprit voor de schoenenfreaks).
• Een interessant boek over optische illusies, met massa’s voorbeelden, voor maar 4,95 euro.

En morgen weer naar huis!

Drukke dagen…

Niet alleen de vakantie was de oorzaak van mijn afwezigheid hier… Ik heb een aantal boeken gekocht die zo goed zijn, dat ik ze bijna niet neer kan leggen, dus verdween de laptop een beetje op het achterplan natuurlijk.

Gelezen tijdens mijn vakantie :

• Momzilla’s van Jill Kargman – een humoristische chicklit over superrijke moeders in Manhattan

• Rendez-vous van Esther Verhoef – een literaire thriller van een Nederlandse schrijfster die ik nog niet kende en waarvan ik de andere boeken ook ga bestellen, want deze was schitterend!!

Momenteel lees ik :

• Olivia Joules and the Overactive Imagination van Helen Fielding – inderdaad de schrijfster van Bridget Jones, een heel ander verhaal, maar zeker even goed!

Ligt nog op de leestafel :

• Cell – Stephen King
• Opkomst en ondergang van de Koninging van Suburbia – Sarah May
• Talk Talk – T.C. Boyle
• Panic – Jeff Abbott
• Pig Island – Mo Hayder

Heb gemerkt dat Engelse boeken een pak goedkoper zijn dan vertalingen! Voor een roman in het Nederlands of een vertaling, ben je al gauw meer dan 20 euro kwijt, voor een Engelse paperback betaal je gemiddeld tussen de 6 en de 8 euro.

Het leest wel wat trager, maar je raakt er snel aan gewend…

🙂

Nicci French

Van ’t weekend in één dag het nieuwe boek van Nicci French uitgelezen, in een ijltempo natuurlijk, zo goed dat dat is!! Na “Onderhuids” miste ik een beetje hun scherpte en de verrassingen die zo kenmerkend zijn voor hun boeken.

“De bewoonde wereld” was wel goed, maar de hoofdpersoon van “Verborgen Glimlach” vond ik zelfs een beetje vervelend en ik dacht de hele tijd “Doe dat nu toch niet, stomme geit!” of zo van die dingen. “Vang me als ik val” en zijn opvolger “Verloren” vielen wel terug in de smaak, maar “Tot het voorbij is” is weer van hetzelfde niveau als mijn andere favorieten, namelijk “Bezeten door mij” en “Onderhuids”. Even laten bezinken en het boek nog eens lezen, maar dan wat rustiger en aandachtiger natuurlijk.

Nu moet eerst “Holy Cow” van Sarah Macdonald uit, een hilarisch boek over het leven in India, gezien door iemand die er niet echt graag wil wonen, maar wel moet als ze bij haar geliefde wil zijn! Ze beschrijft de mooie dingen, maar ook de donkere kant, beide met heel veel (vaak gitzwarte) humor.

En dan heb ik ook nog het vervolg op “Chocolat” van Joanne Harris liggen, het heet “Rode schoenen” en ik kan haast niet wachten om te beginnen lezen! Maar 3 boeken tegelijk lezen, en nog een heleboel blogs erbij, is een beetje van het goede teveel, dus zal ik nog even blijven watertanden tot “Holy Cow” uit is. “Pig Island” van Mo Hayder ligt immers ook nog op de leestafel…

Voor de liefhebbers van Nicci French deze site.  🙂