Gisteren heb ik in de gietende regen rondgelopen in een industriepark, om te kijken hoe een potentiële klant aangesloten zou kunnen worden. Tot halverwege mijn bottines heb ik in het slijk gestaan, een beetje met den bibber, want ik begon al schrik te krijgen dat ik vast zou komen te zitten in die smurrie.
Op een kwartier tijd was ik doornat, zelfs mijn uitstekende regenkledij kon niet verhinderen, dat het water hier en daar binnensijpelde. Met zulk weer is mijn job heel wat minder aangenaam, de spreekwoordelijke keerzijde van de medaille!
Vandaag vergelijk ik mijn bevindingen met de plans en bel daarna de poteniële klant op. Daar krijg ik te horen dat ze besloten heeft om naar de concurrentie te gaan, omdat een verkoper haar blaaskes wijsgemaakt had…
Kijk, dat je ontevreden bent en dan een andere kandidaat neemt, so be it, daar heb ik geen enkel probleem mee, maar heb dan de beleefdheid om je afspraken af te bellen!
Nu weet ik wel, dat de schuld eigenlijk bij de verkoper ligt, die van alles beloofd heeft dat wij niet kunnen waarmaken, gewoon om toch maar een contract af te sluiten. Maar het kostte me eerlijk gezegd toch behoorlijk veel moeite, om op een vriendelijke toon te zeggen, dat dat mevrouw haar goed recht was en dat het me speet dat ze een slechte ervaring heeft gehad met mijn werkgever.
Als ze nu gewoon eventjes de telefoon had genomen om haar afspraken te annuleren, had ik niet in de stromende regen door de modder moeten baggeren!
Filed under: Het leven zoals het is..., Yuk! |
Sandrissimo 
je hebt gelijk.
ik moest eens een afspraak afzeggen in een ziekenhuis
en die secretaresse liep over van dankbaarheid
ik had daar vooraf niet over nagedacht, vond het normaal dat ik belde, maar haar reactie bewees het tegendeel: ik was de bekende witte raaf…..
Je titel spreekt boekdelen maar het is nog weinigen gegeven me dunkt.
Ik begrijp je frustratie. Net zoals ik de frustratie begrijp van die mevrouw omdat de verkoper evenmin netjes heeft gehandeld. Beiden hebben me dunkt een lesje in elementaire beleefdheid nodig.
@Annemiek – dat is toch het minste wat je kan doen? Als ik ergens te laat ga komen, dan bel ik zelfs om te verwittigen dat ik onderweg ben…
@Christophe – ’t is eigenlijk een kleine moeite, maar voor velen net iets te veel zeker?
@Menck – ik vind dat ook hoor, gelukkig kan die verkoper zijn commissie nu wel op zijn buik schrijven!
Ik vind zelf ook dat verwittigen de normaalste zaak van de wereld is, maar dat denkt blijkbaar niet iedereen. In mijn job neem ik geregeld sollicitatiegesprekken af, en er zijn dagen dat er 8 kandidaten gepland zijn, waar van er misschien maar de helft komt opdagen. Zonder verwittigen. ik heb de gewoonte om die altijd even (te laten) op te bellen de dag ernaar om te vragen naar de reden van hun afwezigheid. Daar zijn ze altijd helemaal van hun stuk van…. Gnagnagna
Sandrissimo con un grande frustratione, hihihi, sorry ik spreek geen italiaans zenne, ’t kwam gewoon in mij op. Natuurlijk heb je gelijk, ik zou me ’t zelfde voelen. En had het goed weer geweest, je zou er wellicht al minder zwaar aan tillen,maar goed, eigenlijk is het de schuld van die verkoper. Had die aan die mevrouw geen blaaskes wijsgemaakt, was dit allemaal niet gebeurd. Schop die kerel daar gewoon eens tegen zijn schenen, of lap hem pootje, pits in zijn kont, bijt in zijn enkels, whatever… 😀 En ik hoop dat je bottines niet naar de duivel zijn 😉
@Contessa – niet komen opdagen voor een sollicitatiegesprek!!
@Blah – die mevrouw wordt nog opgebeld om te vragen waarom ze geannuleerd heeft, dus dat wordt nog teruggekoppeld naar die verkoper hoor… Mijn bottines zijn werkschoenen, die horen bij mijn uniform en krijg ik dus van ’t werk, als die naar de duivel zijn, krijg ik andere. (Ik wou dat dat met al mijn schoenen zo was!) 😉
t’is toch een kleine moeite om even te bellen hé of is dat tegenwoordig anders? by the way…hoe voel je je? man en zoon al beter of niet? wij lopen hier alleen nog over van vermoeidheid en steken beide vol met pukkeltjes!!! waarschijnlijk van de antibiotica haha we krijgen alles het zelfde.
groetjes
Ja er bestaan beleefdheidsregels, waar niet iedereen aan denkt.
Misschien volgende keer oude botjes aandoen… als je dan toch nieuwe krijgt… héhé…
ze stuurt haar kat en t’is weer niet goed.
Voor welke maataschappij werk je ?
Na, daar zou ik toch ook behoorlijk pissed om zijn geworden. Je hebt blijkbaar niet te lang getreurd want uit je volgende stukje weet ik al dat je jezelf verwend hebt met nieuwe schoenen.
Goedemorgen,
Op naar de volgende klant met nieuwe schoenen. Probeer wel je collega voor te zijn, kwestie van ergernissen te vermijden.
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Daar kan ik ook niet tegen zie ! Ik laat altijd weten als ik niet kan komen of (ietsje) te laat zal zijn : daarvoor hebben we toch allemaal een gsm niet ? Titel zeer goed gekozen.
Die verkoper zal het ook nog mogen uitleggen. Best !
@Gezinvan4 – dat vind ik ook! Trouwens, iedereen is hier al terug aan de beterhand, gelukkig maar! 🙂
@Speedy – ik heb er nieuwe besteld en zolang die niet geleverd zijn, blijven die nieuw natuurlijk! 😉
@Duvel – dat is vertrouwelijke info! 🙂
@Artemis – niks zo goed om je humeur op te krikken als schoenen kopen!
@tomlievens – ’t zijn geen loopschoenen… 😉
@Miche – efkes verwittigen is inderdaad een kleine moeite, die echter een wereld van verschil kan maken!! 😉
Ik moest maandag naar een sollicitatiegesprek, en ik haat het om te laat te komen. Dus ik neem een trein vroeger, zodat ik 45 min te vroeg (!) in het station ben. Maar Mappy stuurde mij verkeerd en ik heb een uur en een kwartier rondgelopen, om dan uiteindelijk een half uur te laat toe te komen. Maar ik had wel gebeld om te melden dat ik te laat ging zijn en ik heb de job gekregen (maar ik heb ze afgeslagen, het was niets voor mij). Wie weet lag dat dus aan die elementaire beleefdheid 🙂
Ik ben daar ook enorm gevoelig voor. Een afspraak is een afspraak… en kom je te laat of kan je niet komen, dan bel je! Goed dat je even een outlet hebt… en geniet nu maar verder van je avond!!
Groetjes,